2. - In iure. - «Cum elementum procreativum, in ordinatione ad bonum prolis consistens, essentiam matrimonii ingrediatur atque obiecti formalis consensus matrimonialis elementum essentiale constituat, nemini ex contrahentibus proprio arbitrio illud fas est excludere, quin ipsum coniugium irritum reddat» (in una coram Stankiewicz, diei 29 octobris 1987, n. 3).
Non sine utilitate investigare possumus rationes propter quas elementum procreativum matrimonialem consensum tam essentialiter ingrediatur ut nupturiens, qui id excludat, se alteri parti revera coniugaliter non tradat, ac proinde consensum ad matrimonium constituendum inefficacem praebeat.
3. - In iure. - «Internus animi consensus praesumitur conformis verbis vel signis in celebrando matrimonio adhibitis» (can. 1101, § 1).
«At si alterutra vel utraque pars positivo voluntatis actu excludat matrimonium ipsum vel matrimonii essentiale aliquod elementum, vel essentialem aliquam proprietatem, invalide contrahit» (can. 1101, § 2).
I. FACTI SPECIES
1. Post circiter tres annos relationis sponsaliciae, pacifice ac intra normam protractos, partes in ecclesia S. Josepho dicata intra ambitum Archidieceseos S. Joannis Portoricen., matrimonium 1983 celebraverunt. Utraque pars in illo tempore vigesimum annum attigerat. Post plures annos convictus sat normalis, profecti sunt in Status Foedoeratos Americae ad laborem adipiscendum. Post aliquot tamen temporis spatium, ob infidelitatem viri necnon, uti videtur, ob asperam indolem mulieris, coniugium in peius ivit. Mulier cupiebat prolem procreare sed non valuit, et puerulum adoptare cogitabat, quod et vir renuit; et ex hac causa disgregatio animorum coniugum exsurgere incepit.
IN IURE ET IN FACTO